Καθένας από τους συζύγους μπορεί να ζητήσει διαζύγιο, όταν οι μεταξύ τους σχέσεις έχουν κλονισθεί τόσο ισχυρά λόγω κλονιστικών γεγονότων, ώστε βάσιμα η εξακολούθηση της έγγαμης συμβίωσης να είναι αφόρητη. Το κλονιστικό γεγονός μπορεί να αφορά το πρόσωπο του εναγομένου ή και των δύο συζύγων. Σε κάθε περίπτωση, η εξακολούθηση της έγγαμης συμβίωσης θα πρέπει να είναι αφόρητη για τον ενάγοντα.
Εκ του νόμου καθιερώνεται ως λόγος διαζυγίου ο αντικειμενικός κλονισμός της έγγαμης σχέσης. Δεν απαιτείται το στοιχείο της υπαιτιότητας για να μπορεί να ζητηθεί το διαζύγιο. Έτσι, ο ενάγων, για τη θεμελίωση και παραδοχή της αγωγής διαζυγίου, θα πρέπει να επικαλεσθεί και αποδείξει, ότι ο γάμος έχει κλονισθεί από ορισμένα γεγονότα, που αναφέρονται στο πρόσωπο του εναγομένου ή και των δύο συζύγων. Δηλαδή με την ύπαρξη αιτιώδους συνδέσμου ανάμεσα στα αντικειμενικώς κλονιστικά γεγονότα αυτά και στο πρόσωπο του εναγομένου συζύγου ή και των δύο). Επίσης, ότι ο κλονισμός είναι τόσο ισχυρός, ώστε βάσιμα η εξακολούθηση της συμβίωσης να έχει καταστεί αφόρητη για τον ενάγοντα. Η μοιχεία αποτελεί γεγονός βάσει του οποίου τεκμαίρεται ότι επήλθε ο ισχυρός κλονισμός της έγγαμης συμβίωσης.
Αν το κλονιστικό γεγονός αφορά και τους δύο συζύγους, το προς διάζευξη δικαίωμα γεννάται ανεξάρτητα από το ποιόν βαρύνει περισσότερο η ύπαρξη του και από το αν υπάρχει υπαιτιότητα στο πρόσωπο του ενός μόνο. Αν, όμως, το κλονιστικό γεγονός συνδέεται αποκλειστικά με το πρόσωπο του ενάγοντος, δεν γεννάται υπέρ αυτού δικαίωμα διαζεύξεως.
Η λύση του γάμου επιτυγχάνεται με αμετάκλητη δικαστική απόφαση. Θα πρέπει να έχει ασκηθεί αγωγή διαζυγίου εκ μέρους ενός τουλάχιστον εκ των συζύγων. Ενδεχομένως, κατόπιν ασκήσεως δύο αντιθέτων αγωγών διαζυγίου από τον κάθε έναν από τους συζύγους. Η αγωγή διαζυγίου συζητείται ενώπιον του κατά τόπον αρμοδίου Μονομελούς Πρωτοδικείου.