Στον Αστικό Κώδικα καθιερώνεται η ευθύνη του ιδιοκτήτη ζώου. Αν η ζημία έγινε από κατοικίδιο ζώο που χρησιμοποιείται για το επάγγελμα, τη φύλαξη της κατοικίας ή τη διατροφή του κατόχου του, αυτός δεν ευθύνεται, μόνο αν αποδείξει ότι δεν τον βαρύνει κανένα πταίσμα ως προς τη φύλαξη και την εποπτεία του ζώου. Καθιερώνεται δηλαδή νόθος αντικειμενική ευθύνη του ιδιοκτήτη ζώου κατοικιδίου. Η ευθύνη αυτή στηρίζεται σε εικαζόμενο πταίσμα αυτού για τη φύλαξη και εποπτεία του.
απαλλαγή από την ευθύνη
Δύναται όμως ο κάτοχος του ζώου να απαλλαγεί από την ανωτέρω ευθύνη αν επικαλεσθεί και αποδείξει ότι δεν τον βαρύνει κανένα πταίσμα ως προς τη φύλαξη και την εποπτεία του. Αυτός που κατέχει κατοικίδιο έχει την υποχρέωση για την φύλαξη και εποπτεία του, με σκοπό την προστασία τρίτων από την επικινδυνότητά του. Αυτό σημαίνει ότι είναι υποχρεωμένος να λαμβάνει όλα τα μέτρα που κατά τις αντιλήψεις των συναλλαγών και ενόψει των ιδιοτήτων του ζώου και του τρόπου χρησιμοποίησής του, είναι αναγκαία και δυνατά για να ανατρέψουν την εκ μέρους του ζώου πρόκληση ζημίας σε τρίτον. Παραδείγματι, να το κρατά περιορισμένο, ώστε να μην μπορεί να ξεφύγει από τον έλεγχο του κατόχου κλπ. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή που ο σκύλος εκφεύγει από τον έλεγχο του κυρίου του και δαγκώνει ή γρατζουνάει κάποιον άνθρωπο.
αντικείμενο τεκμηρίου ευθύνης
Τεκμαίρεται ότι σε περίπτωση προκλήσεως ζημίας σε τρίτον:. Α) ότι ο ιδιοκτήτης παραμέλησε υπαίτια την υποχρέωση για φύλαξη και εποπτεία του ζώου και Β) ότι ανάμεσα στην υποχρέωση για εποπτεία και την πρόκληση ζημίας υπάρχει ο απαιτούμενος αιτιώδης σύνδεσμος. Με την έννοια ότι η ζημία δεν θα προκαλούνταν αν ο κάτοχος δεν είχε παραμελήσει την εποπτεία του ζώου.
έννοια κατοικιδίου και κατόχου
Ως κατοικίδια ζώα νοούνται εκείνα που ζουν, αναπτύσσονται, τρέφονται, αναπαράγονται υπό τη στέγη του ανθρώπου και με τις φροντίδες αυτού. Προϋπόθεση αποτελεί το να είναι προορισμένα να χρησιμοποιούνται για το επάγγελμα, τη φύλαξη της οικίας ή τη διατροφή.
Ως κάτοχος του ζώου θεωρείται εκείνος ο οποίος έχει τη φυσική εξουσία του ζώου. Αυτός δηλαδή που το χρησιμοποιεί για ίδιο λογαριασμό εξυπηρετούμενος συνεπώς και αποκομίζοντας τις ωφέλειες από αυτό. Δεν επηρεάζει του είδος της σχέσεως με το ζώο (κύριος, επικαρπωτής, χρησάμενος, μεσεγγυούχος, μισθωτής).
Ο κάτοχος του ζώου δεν είναι απαραίτητο να το είχε υπό τη φυσική του εξουσία προσωπικώς όταν προξένησε τη ζημία. Ευθύνεται και σε περίπτωση που το ζώο βρισκόταν υπό την εξουσία του υπαλλήλου ή αντιπροσώπου. Εφόσον όμως χρησιμοποιούσαν το ζώο σε εκτέλεση των καθηκόντων που είχαν ανατεθεί σ’ αυτούς. Επίσης, ο κάτοχος ευθύνεται για τη ζημία την οποία προξένησε το ζώο και εάν διαφύγει από την κατοχή και την επίβλεψη αυτού ή του υπαλλήλου του. Ο ζημιωθείς μπορεί εκτός από αποζημίωση να διεκδικήσει και ηθική βλάβη.